CHAPTER 52

[Sharm’s POV]

Nang makarating kami sa may lobby, ay huminto na kami. Parang nakikipag karera ang puso ko sa bilis ng pagtibok nito, pero alam ko na hindi ito dahil sa kiloig. Tumitibok ito dahil sa sakit.

“Sharmaine…” she called my name. By just hearing him utter my name almost made me cry, but I quickly stop it. Hindi ako pwedeng umiyak, dahil pag umiyak ako, talo ako.

Kaya kahit mahirap, nilakasan ko ang loob ko. I look straightly at him. "Will you please...